Groeipijn.

Delen is helen…. Pfff…  Morgen ga ik het doen, ik wilde heel graag cabaret/comedy maken echter durfde ik niet. Bang voor ja weet ik veel, podiumvrees, drempelvrees, faalangst of is het misschien toch straalangst? Kies maar uit. Maar ik nam een besluit, dit wilde ik echt doen, dus ik heb me aangemeld, en over 24 uur…. Dan zit het er waarschijnlijk alweer op.

OMG….  Ik ga wel weer gelijk voor het maximale……

Maximale impact

Maximale groei

Maximale overwinning

Stand up comedy op het open podium van Toomler Amsterdam, en dat terwijl de waarheid is dat het de laatste tijd even helemaal niet zo "komisch" was en het echt even niet zo lekker ging. Barrières, Verkeerde overtuigingen, belemmerende gedachten, oude patronen, en shit waar kwam die ellende toch ineens vandaan?!

Alsof een vulkaan een of andere krater heeft geslagen en ik ergens tussen de lava lig te spartelen. Of zou dat het innerlijk vuur zijn wat  aangestoken is?

Ik snap er helemaal niets van….. Of snap ik het wel? Verstandelijk weet ik alles, maar ik voel het even niet, hoe kan dat nou? Dus eigenlijk ben ik mezelf gewoon aan het mishandelen. Ja echt, we doen het allemaal in zekere mate, maar ik ja ook dat in het maximale waarschijnlijk….

Het dient mij allang niet meer, en waar ik het zo goed voor een ander positief kan inzetten blijf ik zelf ergens even hangen.

Het zou te makkelijk zijn om iemand anders de schuld te geven, diegene was slechts een aangever voor iets wat ergens verstopt was en nu ineens zo plopperdeplop omhoog kwam. Nu mag ik het oplossen, om er voor eens en altijd vanaf te zijn.

In pijn zit een verlangen, dus hoe groter de pijn hoe groter het verlangen. En hoe groter het verlangen hoe groter de noodzaak. De noodzaak is inmiddels ook naar maximaal. Het lijkt het weer wel…. Code rood. Maar goed dat ik bij windkracht 4 niet gelijk opstijg…..

Ik hou mezelf voor ik ben bijna bij de ontknoping, en dat, ja dat voel ik dan weer wel. Ineens heb ik het en dan vraag ik me af waarom ik het mezelf zo moeilijk heb gemaakt. Ik ga niet terugkrabbelen omdat het even moeilijk is, ik ga het toch doen, juist omdat het even moeilijk is.

Dus morgen…. Dan sta ik gewoon op dat podium, wat er ook gebeurd het kan niet fout gaan. Fouten zijn slechts ervaringen, en bij mij worden sommige fouten gewoon tradities. Oke je hoeft ze niet allemaal in ere te houden natuurlijk dus laten we dan als het kan een paar nieuwe maken er is tenslotte keuze genoeg.

Eigenlijk is het ondanks alles ook vet spannend. Adrenaline kick….Hoe het ook gaat ik zal mezelf er altijd dankbaar voor zijn. Ik bedoel wie doet dat nou? Zonder ervaring, zonder kennis hoe het eigenlijk echt werkt? Aan het eind hebben we alleen spijt van de kansen die we niet genomen hebben, nou dat gaat dus niet gebeuren.

Ik test het vast uit dit is het begin van Lef voor beginners….

Mocht je willen komen kijken, ja dat kan: http://www.toomler.nl/voorstelling/2017-03-28-183000/open-podium