Over mij

Wie ben ik? 

In mei 2015 werd de diagnose “zware depressie” met een burn-out gesteld. 

Achteraf gezien heeft dit al heel lang geprutteld, ik had al een paar keer tegen of in een burn-out gezeten, kwam er vanaf met neem maar even rust of overmatig stress “u heeft gewoon veel heftige gebeurtenissen meegemaakt”. Gaat wel over.

Maar dit keer niet….

Lichamelijk en geestelijk had ik mezelf helemaal uitgeput, letterlijk en figuurlijk.

Van vrolijk positief, opgewekt en lachend, naar diepgaande pijn en verdriet, dat ik letterlijk en figuurlijk over de grond heb gekropen van de pijn, en zelfs op momenten niet meer kon praten. Ik kon niets, op het heftigste moment helemaal niets anders dan wachten tot de dag om was .

Maandenlang ging ik  s ’avonds naar bed en smeekte ik: “Lieve heer als u echt bestaat, laat me dan alsjeblief slapen en niet meer wakker worden, ik wil en ik kan dit niet meer”.

Als ik het zelf niet begreep, mensen in mijn omgeving ook niet, sommige zeiden dat ik gek geworden was, of vonden dat ik maar weer “normaal” moest doen.

Maar wat is normaal dan?

Medicijnen werden aangeraden, en hoewel ik de ernst echt wel inzag heb ik deze geweigerd. Er is geen pilletje die dit oplost, net zoals je geen pleisters op je hart kunt plakken. 

Het was net of ik mijn hele leven in een soort eigen versie van “Big Brother” had geleefd, en nu ging er ineens een deur open….. Alsof er tegen me gezegd werd: “Zo en nu begint je echte leven pas echt”.

 “er komt een moment dat je denkt dat alles eindigt, dat is het begin”

De enige manier om het op te lossen is om er doorheen te gaan. 

Ik was de enige die dit kon oplossen.

Waarom voel ik me zoals ik me voel? Waarom doe ik wat ik doe? Wat wil ik echt? 

Ik kwam erachter dat ik gewoon een enorme angsthaas was, ik had het lef niet om mijn eigen leven te leven, te doen wat mij echt gelukkig maakt, en te zijn wie ik werkelijk echt ben.

Ik deed dingen om anderen niet teleur te stellen, misschien omdat ik wat te bewijzen had, omdat iemand anders er misschien wat van zou vinden of zeggen, en het ergste van alles….. om goed genoeg te willen zijn. Voor wie goed genoeg?

Wat als ik nu als ik net als iedereen gewoon goed genoeg geboren ben?

Gaandeweg kwam ik erachter dat ik net als iedereen patronen had opgebouwd, die me zo klein hielden en werkelijk voor helse pijnen zorgden. 

Door onder andere het systeem waar je in opgroeit, de mensen uit je omgeving als vrienden, kennissen, school enzovoorts, en de ervaringen die een mens opdoet in zijn leven (bv pesten, pijnlijke relaties, gekwetst worden enz.) 

Deze patronen zorgen ervoor dat we ons gaan beschermen om herhaling te voorkomen, ons klein maken, misschien wel onzichtbaar. Want als je onzichtbaar bent is het veilig, en ben je beschermt voor alles wat misschien pijn zou kunnen doen.

Nou niet dus……

Je houdt hiermee juist de pijn in stand, omdat je die kent. En je laat het rentevrij in je hoofd wonen. Het enige wat ik deed was in angst leven, ik deed mezelf en de wereld vreselijk tekort! 

Jarenlang heb ik mezelf en de wereld wijsgemaakt dat ik een of ander “stoer wijf” was terwijl ik in werkelijkheid maar een heel klein meisje in een hele grote verpakking ben.

Als ik niets zou veranderen, dan zou alles hetzelfde blijven.

Als alles hetzelfde bleef dan was ik doodongelukkig.

Ik ben er nu toch, het is mijn tijd nog helemaal niet, en aangezien ik eigenlijk op dat moment niet zoveel zin had in mijn leven was het dus een stuk makkelijker om te denken wat is het ergste dat nu nog kan gebeuren?

Veel erger kon het tenslotte niet meer worden.

Dan kun je net zo goed iets proberen om te kijken of het beter wordt, en begon ik  januari 2016 aan het jaarprogramma van 365 dagen succesvol.

“Jouw beste jaar ooit start nu” was de tekst op de tas, ik leek wel aangeschoten wild. Ik stond daar met enorme buikpijn, een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, en dacht: “ja pff… dan mogen ze echt hun best wel doen”.

De realiteit was….. Ik moest mijn best doen….. 

“Je hoeft niet de hele trap te zien om de eerste trede te nemen.”

Vallen en opstaan, waar het ondenkbare denkbaar werd, waar oude patronen plaats moesten maken voor nieuwe. Waar belemmerende overtuigingen vervangen werden door helpende gedachten.

De gebeurtenissen, groei, en situaties waar ik me door heen heb geslagen zijn alleen al een boek om mee te vullen.

“Een comfortzone is een veilige plek, maar er groeit helemaal niets”.

“Buiten de comfortzone is waar de magie plaatsvindt”.

Ik leerde heel veel waardevolle nieuwe dingen, onder andere dat bang zijn helemaal niet per definitie iets negatiefs is. Het is een kans om iets nieuws te proberen.  Om te groeien, en dat groei gelijk is aan geluk.

De afgelopen jaren heb ik meer over angst geleerd dan ik ooit bedacht had dat het was. Waar het vandaan komt, wat het met je doet, of wat je er zelf mee kunt doen, en dat wij mensen angst op een hele andere manier inzetten dan waar het voor bedoeld is.

Als ik nu terugkijk vraag ik mezelf af: Wat heb ik mezelf toch al die jaren aangedaan?! Waarom heb ik mezelf zoveel tekort gedaan?

In  2018 heb ik de NLP opleiding gevolgd en sinds oktober mag ik mezelf Master NLP Practitioner noemen. Ik heb een hele waardevolle toolbox met coach technieken geleerd. En dat heel veel afhangt van de aard van je gedachten en hoe je ook daar invloed op kunt hebben, hoe je je mindset kunt veranderen zodat je minder stress en meer rust ervaart, meer liefde, en door het aanpassen van slechts kleine dingen je een heel groot verschil kunt maken. 

Ik ben heel goed in het zien van de grootsheid van anderen, het mooie te zien in ieder mens, ik was alleen vergeten naar binnen te kijken.

Die depressie is het beste cadeau wat ik ooit had kunnen krijgen.

Als ik tot hier kan komen, kan ik nog veel verder.

Het mooiste is…… Ik mag het doorgeven, aan iedereen die het wil. Voor degene die die geïnspireerd willen worden, een creatieve ontspannende workshop willen volgen, maar ook werk ik aan het nieuwe programma “Lef voor beginners” waarin je een paar hele makkelijke tools krijgt om je mindset te veranderen, om angst anders in te zetten zodat het je helpt in plaats van dat het je ergens vanaf houdt.

“Je hoeft niets bijzonders te doen om bijzonder te zijn”