Waarom negeren geen goede optie is.

Iedereen doet het weleens, iets of iemand negeren, het lijkt vaak onschuldig of nietsbetekenend.

Iedereen heeft zijn eigen reden waarom je iets of iemand negeert, het meest oppervlakkige antwoord is, dan is het er niet, of iets is niet gebeurd.

Dat is vreemd, want als het er niet toe zou doen zou de persoon in kwestie er niet aan denken of iets zeggen. Dat is net of je broodkruimels onder een tafelkleed veegt, je ziet ze niet maar het schuurt wel.

Het woordenboek zegt over negeren: geen aandacht besteden aan iets of iemand, doen of iets of iemand niet bestaat, afwijzen. Ai dat is best pijnlijk, dat wil niemand toch voelen?

Voor de ander is het wel belangrijk. Wie weet hoeveel moed die heeft moeten verzamelen om iets juist uit te spreken.

De reden om te negeren ligt vaak veel dieper…. Ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet, ik durf geen antwoord te geven, ik ben bang voor het gevolg wat dat ook zou kunnen zijn, het is niet het antwoord wat de ander wil horen, ik vind het moeilijk om te zeggen dat ik ergens anders over denk, ik wil de ander niet kwetsen enz. Negeren zegt dus iets over jou, niet over degene die je probeert te negeren. Je ontkent iets in jezelf, eigenlijk negeer je jezelf alsof jouw reactie er niet toe doet.

Elk antwoord zou een betere optie zijn dan negeren. Want ook een antwoord wat niet is wat de ander zou willen horen geeft duidelijkheid. Daarmee zeg je tegen de ander ik zie je. Ook als je daarbij zegt, dit is niet voor mij, ik denk er anders over, ik zie het anders maakt niet uit wat.

Negeren is tegelijk ook uitstellen van iets, als je gelijk duidelijk bent tegen de ander kan dit heel veel ongemakkelijkheden voorkomen.

Volgens mij willen wij als mensen allemaal gezien worden, dat is iets primitiefs misschien. Ik denk dat ieder mens op een of manier in zijn of haar leven van betekenis wil zijn op welke manier dan ook. Dat betekend dus ook gezien worden. Ga jezelf eens na, want iedereen maakt dit mee in zijn/haar leven, hoe voelde jij je op het moment dat je ergens heel erg veel moed voor had verzameld om te zeggen dat je genegeerd werd, voelde je toen ook een stekende pijn alsof het en jij er niet toedeed? Alsof jij niet belangrijk was? Maar vooral dat jij niet gezien en/of gehoord werd? Hoe pijnlijk was dat? Heeft dat je groter gemaakt of juist kleiner? Zou je een volgende keer nog een keer al die moed verzamelen om dat nog een keer te doen? Nu je hiervan bewust geworden bent, draai het eens om, als jij iets of iemand negeert weet je je nu wat voor effect dat op de ander kan hebben, zou je dat dan ook nog willen doen?

Degene die negeert doet dat meestal niet bewust om je pijn te doen, om je te kwetsen, af te wijzen of kleiner te maken. Nee, vaak doet men dat omdat ze zelf iets ongemakkelijks voelen, of pijn hebben, iets wat in hunzelf wordt wakker gemaakt, wat ongemakkelijk is.

Dus ik kan er voor kiezen om er anders mee om te gaan. Daarmee zeg ik niet dat ik het oké of leuk vind dat iemand me negeert, want ik vind het nog steeds pijnlijk, en toen ik er van de week best wel verdrietig van werd, dacht ik dit…. Misschien gaat dit niet over mij, ik hoef niet meer te kiezen voor de afwijzing, de gedachte dat ik er niet toe doe, onbelangrijk ben, of alles wat mij kleiner maakt, want mijn echte gevoel weet dat al die gedachten niet waar zijn, die zijn in mijn hoofd geplant door eerdere ervaringen, door wat anderen en vooral ik mezelf heb wijsgemaakt door een interpretatie die niet perse echt is. Dat geeft ruimte. Mijn intenties waren goed, en de intenties van de ander die waren hoogstwaarschijnlijk totaal niet bedoeld om mij een gevoel van afwijzing of je bent het niet waard dat ik reageer te veroorzaken, het kan ook zijn dat de persoon in kwestie door mij op iets in zichzelf stuitte waar ik totaal niets mee te maken had.

Hiermee blijf ik dichtbij mezelf, en hou ik de verantwoordelijkheid ook bij mij. Dan heb ik zelf de touwtjes in handen en kan kiezen wat ik wil voelen, zonder dat ik voor de ander iets hoef in te vullen.

Ik ben me niet alleen bewust geworden van hoe pijnlijk het is als je genegeerd wordt want dat wist ik uit ervaring allang, maar wel dat het veel pijnlijker is als ik het stemmetje in mijn hoofd geloof en mezelf zo klein maak, als ik me identificeer met die gedachten, terwijl de ander dat misschien helemaal niet zo bedoeld. Ik kan kiezen om het bij de ander te laten, ik hoef hier niet perse iets mee.

Maar ook denk ik nu 2 keer na voordat ik iemand of iets zal negeren, dat het beter is als ik een antwoord geef, en duidelijk ben.

Hopelijk heb ik jou nu ook ergens van bewust gemaakt, en geef jou dit een nieuw inzicht, wil je hem delen? Ik hoor heel graag je reactie!