Boos

Ik ben boos! En niet zomaar boos, nee ik ben oncontroleerbaar boos!

Wat is boos? Wat moet ik daar nu mee? Ik hou niet van boos zijn, ik kan er niets mee. En ik wil niet boos zijn. Gek wordt ik ervan.

Er zit een andere emotie onder boos, verdriet, schaamte, angst of machteloosheid. Met die emoties kan ik veel meer, maar boos, ik snap er niets van.

De reden waarom ik boos ben? Omdat mijn vertrouwen geschaad is.

Op wie ben ik boos? Op de ander? Omdat die misbruik maakte van mijn vertrouwen, me voor de gek hield, met mijn gevoel speelde, en tegen me gelogen heeft.

Of op mezelf? Ik liet misbruik maken van mijn vertrouwen, Ik liet me voor de gek houden, ik liet met mijn gevoel spelen, en ik geloofde de leugens.

Als ik het laatste aanhou dan ben ik geen slachtoffer, slachtoffers zijn gemeen dan is alles geoorloofd. Dat blijkt wel, want de ander is ook ergens slachtoffer van. Als ik verantwoording bij mezelf hou kan ik het in ieder geval veranderen.

Verwarrend of logisch?

Het had veel erger kunnen zijn, ik had de ander kunnen zijn, hoe gevangen en ongelukkig ben je als je dit nodig hebt om je goed te voelen?  Als je niet echt kunt of durft te zijn, als je hele leven draait om een masker ophouden, leugens, macht, status, gezichtsverlies en alles wat voor mij in ieder geval geen enkele echte waarde of betekenis heeft? Als een diploma van een zware studie  bepaald dat je een goed mens bent had je hem niet aan de laffe lullen academie moeten volgen!

Eigenlijk ben ik supertrots op mezelf, want god wat was ik echt, en al die tijd bleef ik echt, de meest pure en eerlijke vorm van mezelf. Dat zegt alles over mij.

En toch ben ik ook boos. Oncontroleerbaar boos.  Wraak is voor zwakke mensen, maar wat nou als ik gewoon even niet sterk wil zijn? Misschien wil ik wel een keer zwak zijn, ik ben een mens, geen robot! Wat houdt me tegen? Waarschijnlijk omdat ik de ander toch nog steeds het beste gun, en omdat ik gewoon niet wil geloven dat iemand echt slecht is, hij heeft  de keuze gemaakt slecht te doen. Maar dat is geen excuus, en nu mag ik kiezen wat ik met boos wil doen.

Dus ben ik al 2 weken in gevecht met boos. Ik wil niet in gevecht, dat kost energie, dat is vermoeiend! Van de week besefte ik me dat het probleem is dat ik niet weet wat ik met boos moet doen. Ik ben een mensen mens, ik geef om mensen, ik wil mensen geen pijn doen, ook al doen ze mij pijn. Maar dat is iets anders als voor mezelf opkomen. De vorige keer heb ik er 6 jaar over gedaan, wie zijn kont brandt….. Waarom zou ik op de blaren van een ander gaan zitten? Ben ik nou helemaal gek geworden?!

Hoezo mag ik niet boos zijn? Ieder ander zou nog erger dan boos zijn.

Ik probeer te accepteren dat ik boos ben. Want dan vecht ik er niet meer mee.

Als ik het accepteer kan ik een manier vinden hoe het voor mij kan werken in plaats van tegen mij.

Dit was waarschijnlijk ook weer het beste wat me kon overkomen, het had niet anders moeten gaan, want dan had ik sommige dingen nooit uitgevonden, en niet kunnen groeien.

Om te weten wat licht is moet je ook weten wat donker is. Het is net als ying en yang.  Ik hoef niet altijd alleen maar lief en zachtaardig te zijn. Dus ineens bij het schrijven realiseer ik het, ik mag alle kanten van mezelf omarmen, want iedereen heeft al die eigenschappen in zich, en ja ook ik. Net als dat de ander de eigenschap eerlijk wel heeft maar koos die niet te gebruiken, waarschijnlijk net zo goed verstopt als bij mij boos. Maar ik verstop niets meer.

De enige manier om iets op te lossen is door het in het licht te zetten.

Als ik het nou zie als ik heb  iets nieuws ontdekt aan mezelf?  Eigenlijk is het dan best spannend als je iedere keer iets nieuws kunt ontdekken. Het is net zoiets als verliefd worden dan vind je alles geweldig aan een ander, waarom krijgt een ander dat privilege wel en zou je het jezelf niet geven? Ook al is het niet de meest fraaie eigenschap, maar ik heb er gewoon weer een bij gevonden. Hij hoeft niet altijd op de voorgrond, of aanwezig te zijn, maar hij hoeft niet verstopt te blijven, kom maar gewoon tevoorschijn. “Hoera Bitch Mode 1.0 is geboren!”.

Haaa dat is omdenken! Ik vier gewoon mens zijn! Maar dan wel nog steeds in de meest pure vorm, geen leugens, geen masker, ik heb die shit niet nodig.

Misschien zou diegene na de laffe lullen academie zich beter binnenkort in kunnen schrijven voor mijn nieuwe programma lef voor beginners?

En ineens bedenk ik me daar ook een paar grappen voor mijn open podium debuut bij Toomler Amsterdam…. Boos? Misschien kan ik er toch wel iets mee. Het zakt ook een stuk oh wat een opluchting zeg…….. Oh nu snap ik wat ze zeiden je hebt gevoelens je bent ze niet, dus ik ben niet boos ik heb boos….. Nou ga maar achterin zitten naast pijn ofzo, maar vergeving en liefde willen met me dansen dus hou je gedeisd haha.